Just to say...

hello! ...Het is alweer bijna 2011!

En yes... ik heb 'm! (bijna), de Noosa-Amsterdam belt...
















(gekregen van Santa Claus, maar maatje te klein dus een maatje groter is besteld)

En natuurlijk wens ik iedereen:

een HEEL GOED, LIEFDEVOL 2011!

The Mask...

...in m'n eigen badkamer!

Een heerlijk relaxing maskertje, gekregen van Santa Claus.

















We hebben twee heerlijke, gezellige en leuke kerstdagen gehad!
En ik heb een man met een zacht koppie ;-)

Feliz Navidad!

Ik wens iedereen een heel fijn weekend!

Let it snow... my dog and his fellow loves it...

Best een beetje gênant…

Hoe ik afgelopen week bij het lab van het EMC mijn 2x 24-uurs verzameling urine moest inleveren...
Hoe ik mijn gevulde flessen met lichaamseigen jus d’orange op de balie moest plaatsen (op keukenrol die de medewerker voor mij neerlegde)...
En dat met tien wachtende achter mij en in het zicht van de wachtkamer.

Waarna ik vervolgens ook mijn sputum ernaast moest zetten op de balie...
Er een leerling lab medewerkster ondertussen uitleg kreeg over het invullen van de formulieren, terwijl de wachtrij bleef groeien…
En de assisterende lab medewerkster hardop al m’n gegevens vroeg,...
Wilde weten op welke datums ik de flessen had gevuld...
Hoe ik ze, tot de dag van inleveren, had bewaard...
En vervolgens hardop ging oplezen met hoeveel (deci) liters ik ze gevuld had.
Nog steeds bleef de wachtrij groeien...
En als laatste mocht ik met de flessen naar de andere kant van de gang lopen,
om ze daar op een karretje te zetten.
Het voelde een beetje ongemakkelijk...

Tot ik bedacht en tegen mijzelf zei: ach je bent in het ziekenhuis! Dat is hier heel normaal. En er lopen hier meer mensen met gevulde potjes rond.

Nog net geen 18+...

…dat dacht de medewerkster van de slijterij toen ze mij zag.
Waar ik, heel doelgericht, uit de schappen Sonnema Berenburg pakte...
Waarna ik direct naar de kassa liep om af te rekenen...
Waar ik voelde dat ik even van top tot teen werd bekeken...door de kleine medewerkster uit loempia-land* ;-)
Waarna al vrij snel de vraag kwam: ‘legitimatie bij’?
Waarop ik dacht: Mevrouwtje ik ben 25 jaar! En kom zojuist met m’n auto voor uw deur gereden…
Maar waarop ik zei: ja, die ligt in mijn auto, wilt u dat ik ‘m haal?
Waarop de medewerkster zei: ja graag, doet u maar.
Dus ik op naar m’n auto, pak mijn legitimatie, en laat ‘m zien aan de medewerkster…
‘Ziet u, ik ben al 25 jaar’.
Medewerkster zegt: ‘oke,...ja ik moet het vragen’
En natuurlijk is dat geen verkeerde zaak, maar ik ging mij toch afvragen wat haar deed denken dat ik nog geen 18 jaar was...
Was het mijn iets wat jonger bol uitziende gezicht door de prednison?
Was het omdat ik in sport kleren liep?
Of was het omdat ik soms wat benauwd overkom? (maar niet vanwege het feit dat ik stiekem sterke drank probeer te kopen)

Maargoed, zo kwam ik toch nog aan het sinterklaascadeautje voor mijn schoonvader!

DUIM VOOR DJUNA aka MISS PIGGY!

ER ZIJN NIEUWE LONGEN!

*grappig bedoelt, en vooral niet discriminerend, maar dat begrijpen jullie wel.

Nostalgie

...jeugdsentiment :-)

Okey zo oud zijn we ook weer niet, maar onderstaande foto's komen toch wel uit de oude doos.
En wat een verschillen!


















(Toen hadden we nog maar net 'verkering', hoe schattig klinkt dat...)

Lachuh

@de Kring te Roosendaal bij de try out oudejaarsconference 2010 van Guido Weijers!


















(Op de foto... met m'n prednison bolleke :-))

Verder...


gister op de poli bij het transplantatie team geweest. Daaraan vooraf mocht ik weer een lf blazen, dit keer 34%. Best een domper, dat was niet volgens afspraak met mezelf en m'n longen. Ik had er eigenlijk wel meer van verwacht. Op eigen aanvraag heb ik de longfunctie oefening nog een paar keer opnieuw mogen doen, maarja dat maakte ook geen drol uit. Het bleef op hetzelfde percentage steken.
In het gesprek met de transplantatie arts adviseerde hij om te starten met een screening in januari. Een exacte datum van opname krijg ik nog te horen. Dus dat wordt een weekje bomvol onderzoeken, ik ben benieuwd.

(oei de titel van deze blog klopt nu niet helemaal meer... kan ff geen andere titel verzinnen)

Zzzlaap...

(Na een drukke zondag...)

Meet Miss Piggy!

(nee niet Miss Piggy uit de Muppet show) Miss Piggy, a la fruitgum biggetjes, een andere opkomende beroemdheid! Een beroemdheid in (de helaas minder leuke) cf-wereld, een wereld over onder andere transplantatie en donorenstrijd.
Lees en wordt voor 1 januari 2011 'volger' van Miss Piggy's blog, dan steun je de NCFS!

Klik Quick voor de NCFS

Playing badminton

... aan het lijntje. Zo kan het ook, en het bevalt prima.
Playing badminton zonder o2... noway (op advies van de arts)! Dat is niet goed voor de saturatie...

(by the way, afgelopen dinsdag lf geblazen in het EMC. Een stijging naar 37%, hopelijk zet deze zich door. Donderdag mag ik weer voor een lf)

Help! mijn man is...

grieperig! Die gedachten had ik afgelopen weekend. Waarom? Omdat ik mij net weer wat beter voel sinds vorige week en ik morgen weer op controle mag bij de longarts. Ja, klinkt ietswat egoistisch,ik ben inderdaad bang om aangestoken te worden! (en ja natuurlijk maak ik mij ook zorgen om zijn gezondheid, maar het gaat gelukkig al beter) Maarja samen in één huis, één bed, één auto, hoe voorkom je dan nog dat die beestjes braaf bij mij vandaan blijven? Een goede hygiene en weerstand zal wellicht helpen, maar het blijft lastig. Wellicht doet de griepprik z'n werk, en met een beetje geluk...

Twee weken geleden viel mijn lf nogal tegen, nu ik de prednison weer in een hogere dosering slik, hoop ik dat mijn lf morgen weer wat verbeterd is... En een verkoudheid of griepje zou anders weer gelijk roet in het eten gooien. En natuurlijk ben je als cf'er toch wel extra alert, alle bacteriën houden we graag buiten de deur. Nouja afwachten wat de lf morgen zal zijn, spannend!

Hoe bizar...

twee weken terug weer een hele nieuwe ervaring opgedaan,
ben ik bij een dierentolk geweest, soort 'dogwhisperer'.
Ik dacht laat ik mij 's open-minded opstellen!
Ik wist niet wat ik moest en kon verwachten,
maar kwam thuis en dacht 'how bizarre'!

Ik vind het werk van Cesar Millan, Discovery Channel, ook erg interessant. Maar een avondje dierentolk gaat nog net een stapje verder.



Tja de dag erna moest ik het toch allemaal even op een rijtje zetten, mijn bovenkamer zat vol, heel vol!
Wow best indrukwekkend! Weer een ervaring rijker.

Trommelstokjes met horlogeglasnagels...

...ook bekend onder de naam drumstick fingers/toes* bij o.a. Cf'ers.












Van voeten en tenen in het algemeen ben ik al niet zo'n fan, van m'n eigen voeten en tenen al helemaal niet! Maar nu dienen zich toch ook echt de tekenen van trommelstokjes bij m'n tenen aan... Thank god, ik ben een vrouw, dus ik kan het nog wat opleuken met een paarse nagellak.

Voor zover ik zelf kan beoordelen valt het bij mijn vingers nog mee, tot op heden weinig verandering, houden zo! Handen zijn voor mij belangrijker qua uiterlijk dan die rare rare voeten... tuurlijk ik ben blij dat ik ze heb, ha wat moet je zonder he!? Maar toch met voeten heb ik weinig, voor mij zijn ze puur praktisch, fijn, zeer fijn, dat ik ze heb, maar mooi... nee niet echt.

Maarja wat die trommelstoktenen betreft, het kan altijd erger...

*Trommelstokvingers of horlogeglasnagels is een vervorming van het uiteinde van de vingers. De vingertoppen zijn verdikt, de nagelriemen verdwijnen en de nagels lopen bol om de vingertoppen heen.

Trommelstokvingers komen voor als verschijnsel bij afwijkingen aan longen, hart of grote bloedvaten en lever. Er komt daardoor te weinig zuurstof in die delen van het lichaam die het verst van het hart liggen, zoals de vingers. Waarschijnlijk heeft dit zuurstofgebrek te maken met het ontstaan van de afwijking.

Update #2

Afgelopen dinsdag mocht ik weer richting het EMC voor de gebruikelijke controle bij de longarts. Vanuit Halsteren met de auto ruim op tijd vertrokken i.v.m. de te verwachten parkeerhectiek en file voor de parkeergarage. I love autorijden (zelf rijden he), maar de route naar het EMC brengt altijd gemengde gevoelens teweeg.
Bram is ook graag de chauffeur, dus we rijden allebei, zij het de een op de heenweg en de ander op de terugweg.

Aangekomen nabij de parkeergarage, chaos alom! Tja er zat maar een ding op en dat was uitstappen, oversteken en te voet richting het EMC en de longfunctie-afdeling. Ik had ruim 20 minuten om hier over te doen, dus dat ging wel lukken.
Pfff eindelijk aangekomen daar, kon ik nog even plaatsnemen op de -wegens-het-segregatiebeleid-om-de-twee-meter-geplaatste-klapstoeltjes.

En toen... de LF, tja die viel nogal tegen. Ik had het zelf niet direct in de gaten, en keek in eerste instantie niet op het tft met de longfunctie assistente mee, maar toen ze met de vraag kwam 'voel je je minder goed dan vorige keer?' wist ik al hoelaat het was. Dus na nog een keer, en nog een keer en nog een keer blazen (ja wie weet ligt het aan m'n blaastechniek of zat er ff iets in de weg)... maar dat haalde ook niets uit. Mijn LF bleef op maximaal 33% steken. Dus ik met m'n uitdraai en verzonken in gedachten (hoe kan dat nou? - gedachten) richting de longarts, afvragend of zij een verklaring zou hebben.

Na het bezoek aan de longarts mocht ik naar huis met een verhoogde dosering van de Prednison, en een afspraak voor over twee weken. Oja en het verzoek om gelijk contact op te nemen mochten de klachten toenemen. De arts dacht op dit moment aan toenemende asmatische prikkels, vanwege mijn piepende bijgeluiden en beschrijving van klachten. Misschien moet ik dan maar hopen dat het inderdaad meer asmatisch is, en dat met wat meer Prednison de LF ook weer omhoog gaat. Mocht het niet verbeterd zijn over twee weekjes, dan zal ik toch weer mijn intrek op afdeling SV moeten nemen.
Maar dat zien we dan wel weer! Carpe Diem!

Just a picture #1

In the picture, onze sportieve hond...
















(I love my doggie)

Klussen met kijkers...

zie hier 'mijn' handyman:

kijker 1 staat achter de fotocamera, en de andere kijker (Herby) die 'helpt' het liefste mee...

De bestrating is nu af, nu de beplanting en afwerking nog! Oja en de afvoer van alle overtollige grond en puinstukjes. Waarschijnlijk zal de beplanting moeten wachten tot het voorjaar, dus voor nu tijdelijk wat met winterviooltjes gevulde bloembakken... En dan, de achtertuin, tja dat is ook nog een hele klus voor de handyman.

Een pechvogeltje... #2

...nu een geluksvogeltje!

Eind augustus schreef ik op deze blog over het pechvogeltje; een duifje, wat verwoede pogingen deed, om uit de klauwtjes van een buurtkat te blijven. Gelukkig was daar net mijn moeder, zij stuurde de kat snel terug naar huis! Maarja na een nachtje 'recoveren' in onze garage was het nog niet al te best met het pechvogeltje. Daartoe besloten Bram en ik om het duifje de volgende dag naar het vogelrevalidatiecentrum te brengen in Zundert. In alle vertrouwen hebben wij daar het duifje achtergelaten, zodat ze eens goed voor hem konden zorgen. Tussen vele andere vogels en soortgenoten kreeg het duifje een mooi hokje. De vrijwilligers van het revalidatiecentrum vroegen ons, onze adresgegevens achter te laten zodat ze konden laten weten of duifje weer gezond zou zijn vrijgelaten. En jawel, gister ontving ik een brief met daarin het volgende, ik citeer:

"Op 25-08-2010 heeft u een dier (houtduif) bij het vogelrevalidatiecentrum binnengebracht. Het dier had verzorging nodig. Wij stellen uw bezorgheid voor het dier bijzonder op prijs. Via deze brief informeren wij u dat het dier op 23-09-2010 weer gezond losgelaten is".......

It Made my Day!

Aus Deutschland zurück...

mijn laatste blog bericht is alweer twee weekjes geleden, inmiddels zijn we weer back in town. We hebben een heerlijke vakantie gehad, hierbij een 'kleine' selectie uit de collectie vakantiefoto's Duitsland.

Station Konz - Trier

Flammkuchen... lekker!

Rodelbahn Saarburg

Links: uitzicht vanaf Landal park

Saarburg

Saarburg

Kaiserthermen Trier

Trier

Na vier weken kuren en twee weken vakantie, mag ik maandag weer aan de slag! Ik kijk er al naar uit. Op dinsdag, donderdag en vrijdags begint ook het fysio'en weer. En zo begint het 'normale' dagelijks leventje weer vorm en regelmaat te krijgen. Ik hoop dat ik het juiste ritme kan oppakken, en dat ziekenhuisperikelen ook even uit beeld blijven. Hoewel ik nog steeds niet helemaal van het 'Katja Schuurman geluid' af ben, voel ik mij redelijk. Vermoedelijk herbergt zich een schimmel in mijn keel en op m'n stembanden, maar ook hiervoor heb ik nu een middeltje van de huisarts gekregen. Met daarbij het advies veel ijsjes en drop, kom ik daar vast wel bovenop :-) Hey dat rijmt! Zo kom ik alvast in de 5 december sfeer. Maar alle gekheid op een stokkie, zolang die schimmels en bacterien maar uit m'n longen blijven, want daar zitten we natuurlijk niet op te wachten. Morgen een daggie Brussel, op naar het Atomium en manneke Pis!

Maar het is bedtijd, want er begint anders teveel onzin uit te komen, en gezien ik nu sterk afwijk van het hoofdonderwerp van deze blog; Weltruste allemaal!

Truus infuus

...dat is mijn nickname, heeft Bram verzonnen.
Maar vanaf morgen heet ik weer gewoon Clau(dia), want dan mag ie eruit!
Afgelopen woensdag zat ik al aan de drie weken 'voorgeschreven' ab iv, maar vanwege de bijkomende verkoudheid (virus), had de arts besloten dat het verstandiger zou zijn er nog een paar dagen aan vast te plakken. Zo gezegd, zo gedaan! Mijn stemgeluid is inmiddels weer bijna als vanouds.

En geloof het of niet, maar mijn venflon zit al 18 dagen op dezelfde plaats! Een nieuw record. In de eerste week sneuvelde hij na twee/drie dagen. De woensdag dat ik in thuisbehandeling ging is er nog een nieuwe geprikt, en wel door hoofd anesthesie EMC! Special thanks to him! Doordat ie al zolang op dezelfde plaats zit, zijn inmiddels wel de 'plastic vleugeltjes' (ken de medische term niet) van de venflon min of meer geïntergreerd in mijn huid, auw! Maar daar zit nu een mooi gaasje onder. Verder hoopt Bram dat mijn venflon zich niet al te goed heeft gehecht, aangezien hij 'm er morgen uit mag trekken (met beleid). Ooit eens meegemaakt dat er wat bindweefsel !? en littekenweefsel omheen was gaan groeien, en die zat niet eens zo lang! Dus dan sta je even te kijken wat je er nog meer mee uit trekt :-) Jakkie!

Enne volgende week... dan rijden we lekker richting Bundesrepublik Deutschland! Braadworst, bier, schnitzel, wijn en nog veel meer.

Don't speak...

...was gister het motto!
En dus had Bram een rustige zondag.

Vorige week werd Bram verkouden en ja dan kun je erop wachten totdat... jawel ook ik verkouden ben!
Bram voelde zich helemaal niet fit, maar wilde toch gaan werken om zo uit mijn buurt te blijven en hij zou zelfs overwegen om in de logeerkamer te gaan slapen. Maarja hoever moet je gaan he!? Als je in hetzelfde huis woont is het overdragen van een virus volgens mij moeilijk te vermijden. Hoewel ik nog hoopte dat mijn weerstand nu wellicht wat verbeterd zou zijn, en het virusje mij niet zou pakken...

Nouja afgelopen weekend zaten we allebei, onder een dekentje, op de bank met veel thee met honing. Hoe romantisch! Aanvankelijk dacht ik zaterdag toch echt dat het beter ging, totdat ik 's nachts wakker werd met een dikke keel en m'n stem was foetsie. Ik heb 'm nog gezocht, maar hij is heel de zondag niet komen opdagen.

Na een rustige stille zondag en nacht, kwam er vanochtend weer wat verstaanbaars uit, alhoewel het nog klinkt als een zielige zeehond. Ik moet niet te veel zeggen, want na een paar woorden is ook de zeehond weer verdwenen. Herby (de hond) neemt me al niet meer serieus.

Vandaag moest ik wat regelen met de apotheek en dat heb ik maar per email gedaan, en alle andere communicatie verloopt nu ook even via hotmail.
Morgen heb ik een telefonische afspraak met de arts in het EMC...handig!

Yesterday @EMC

Gister mocht ik weer op controle in het EMC. Eerst een LF geblazen en die was nu 42%, nouja geen hele grote verbetering, maar wellicht wat stabiliteit. En dat is ook prima, als het lang op datzelfde niveau kan blijven ben ik tevreden natuurlijk. De week ervoor had ik een uitgebreid LF-onderzoek, waarbij ook de diffusiecapaciteit is gemeten. De arts was tevreden over de uitslagen van het desbetreffende onderzoek. Verder waren de bloeduitslagen ook allemaal goed.

Wel heb ik binnenkort een eerste kennismaking met het transplantatieteam op verzoek van mijn longarts. Vanwege de BC, waar men toch weinig grip op heeft, wil men het transplantatie traject eerder starten. Maar hopelijk blijft het voorlopig bij een kennismakingsgesprek, en kan mijn LF stabiel blijven. Tja dat hoopt iedere cf'er natuurlijk altijd!

Gisteren brak ons dan ook nog even het zweet uit..., nadat de arts vertelde dat er ook een sub-type BC is waarbij geen transplantaties worden uitgevoerd. Help! Ze ging dit sub-type dan ook gelijk navragen bij de deskundigen, en gelukkig blijk ik niet dat sub-type te hebben. Stel je voor... Ik heb ondertussen al wel een hoop vragen, ook in verband met de BC en eventuele mutaties hiervan.
Wellicht zijn er andere cf'ers die nog tips hebben voor zo'n eerste kennismaking met het transplantatieteam, bepaalde vragen?

Verder nog een weekje aan het infuus en dan heb ik een belafspraak, nog even afwachten dus. Mijn Brammmeke is helaas ook ziekjes, beetje grieperig, veel bankhangen dus voor ons allebei.

Blub, blub...

voel mij weer als een visje in het water! Want ik ben sinds woensdagmiddag alweer thuis.

Op weg naar huis zijn wij nog even langs Ikea gereden (dit had ik al min of meer ingepland een weekje geleden). Ik had nog een 'Billy' nodig, alhoewel ik aan alleen een 'Bram' ook al genoeg heb ;-) Billy mag boven dienst doen als extra opbergkast.

Vanwege mijn overweldigende prednison eetlust waren we ook genoodzaakt om na thuiskomst even langs de supermarkt te rijden. Waarna Bram heerlijk heeft staan kokkerellen, mijn favo Broccoli-kip-roomkaas-pasta!
(hoe erg kan je eetlust zijn... nou best beschamend! Ik werd woensdagochtend vroeg wakker, en het eerste wat ik heb gedaan; het maken van een boodschapenlijstje)

Inmiddels zit ik dus thuis aan de Cadd Legacy Plus (de gadget voor cf'ers, met vele functies), via deze infusiepomp krijg ik continu de Fortum toegediend. Via een tweede pomp, welke ik drie maal per dag aansluit, krijg ik de Meronem. Omdat deze ab maar een zeer beperkte houdbaarheid heeft, moeten we deze zelf prepareren. Komende dinsdag mag ik weer op controle komen.

Jack and Jill...

vs. the World, filmavond @Erasmus MC.

Maar eerst even dit:
Onlangs las ik op CfCafe over de première van de film 'Adem', waar ik overigens erg benieuwd naar ben. Ik heb al een aantal lovende recensies gelezen.

"Op het filmfestival in Montréal heeft 'ADEM', een Vlaamse film, vannacht de hoofdprijs en de prijs van de Oecumenische Jury gewonnen.
'ADEM' is het filmdebuut van de Vlaamse regisseur Hans Van Nuffel. In de film staan jongeren met mucoviscidose (CF) centraal." (www.hbvl.be)

Op CfCafe las ik dus ook over de film 'Jack en Jill vs. the World', ik had er nog nooit van gehoord maar werd nieuwsgierig. Daartoe heb ik de dvd besteld en jawel die kwam gisteren binnen! Vanavond heb ik de film samen met Bram bekeken.

Film facts:
Een Amerikaanse Romantische komedie (duur: 85 minuten). Geregisseerd door Vanessa Parise, met Freddie Prinze Jr. en Taryn Manning en Vanessa Parise in de hoofdrollen.
Jack is dertig en zorgt voor advertenties in New York. Hij leidt een routineleventje, boekt succes en heeft klasse. Maar hij loopt er verveeld bij, tot op het moment dat hij Jill ontmoet. De knappe, vurige twintigjarige vrouw komt in zijn leven en hij wordt stapelverliefd. Het klikt onmiddellijk tussen hen en ze beginnen een verhouding. Ze spreken af dat eerlijkheid hun prioriteit is. Wanneer Jill meerdere keren niet te bereiken is, eist Jack van haar dat ze hem vertelt welk geheim ze verbergt. (dat geheim, je raadt het al... Cystic Fibrosis)

Wat zal ik ervan zeggen...? Ik vind het een film in de toon van bijvoorbeeld 'Nothing Hill' en 'You've got mail' maar dan met een medisch tintje eraan. Persoonlijk vind ik dat de film wel blijft boeien tot het einde, ietswat cliché..., maar romantisch en bevat op de juiste momenten wel de humor. Qua acteerwerk vond ik het hoestje van personage Jill (speelt de cf'er) nog niet helemaal in de richting komen van een echt cf'ers hoestje... Uit de film blijkt wel dat ze in de VS een iets wat ander segregatiebeleid hanteren in ziekenhuizen dan hier in Nederland ;-)
(of zou de regisseur zijn huiswerk niet goed gedaan hebben...)

By the way (maar zeker niet onbelangrijk): vandaag LF geblazen, maar deze is nog niet officieel beoordeeld door een arts. Natuurlijk heb ik zelf de cijfertjes al gezien, en mijn FEV1 (38%) is vrijwel hetzelfde gebleven. Voor zover ik kan beoordelen lijkt de VC Max en PEF wel wat verbeterd. Er is ook een diffusiecapaciteit meting gedaan, maar hiervan heb ik dus ook nog geen uitslagen. Nog twee weken ab en prednison te gaan per infuus, hopelijk dat er toch nog een (al is het maar een kleine) stijging plaats vind in mijn FEV1. Morgen naar huis met infuus, op voorwaarde dat alles met de apotheek geregeld is.

Today @EMC

Een lekker kroketje in het restaurant gegeten...





























(foto's à la cartoon-look bewerkt...)

...en post mogen ontvangen!
(Zie foto van onderstaande envelop, was natuurlijk vrijwel meteen duidelijk dat deze kaart afkwam van een mede-cf'er, haha leuk he!)
















Morgen een LF-blazen! Ben benieuwd, daarna afwachten of ik deze week naar huis kan met infuus om de ab-behandeling thuis voort te zetten.

Bezorgbeer @Erasmus

Duimen voor Tamara! Lees net dat ze inmiddels op de IC ligt, na haar transplantatie en dat de artsen tevreden zijn.

Vandaag was ie er hoor, de Bezorgbeer!
en zoals je ziet wilde hij nog poseren voor de foto ook...

Agge mar leut et

How to... communicate, als je de hele dag geen bezoek hebt dan duurt zo'n dag best lang. Daarom hebben mijn ouders eens msn geinstalleerd, op mijn verzoek. Gelukkig hebben zij ook een vrij moderne laptop, waarin een webcam tegenwoordig standaard is geintegreerd. Dus webcammen maar!

Zo heb ik deze dag eerst toegekeken via de webcam hoe Bram onze muur in de computerkamer heeft bijgewerkt (in positieve zin). Toezicht op afstand haha.















Begin de avond heb ik via de webcam m'n hondje gezien (die uit logeren was bij m'n ouders), waar mijn stem nu vandaan kwam was voor hem echt een raadsel. Duidelijk was wel dat het woord 'koekje' goed overkwam!















Daarna mijn moeder natuurlijk ook uitgebreid gesproken, zie hier wat een concentratie!















Vervolgens ook mijn vader via de webcam gesproken...















Elkaar 'live' zien is natuurlijk het leukste, maar ik heb op deze manier ook leut gehad!

(verpleging komt net heel zachtjes binnen, al fluisterend... 'oohh je slaapt nog niet joh'! Het loopt nu tegen 02.00 uur dus ga nu maar eens de laptop afsluiten, sprayen, tanden poetsen en d'r in duiken)