Deze maand sta ik een jaar op de wachtlijst voor een longtransplantatie. Time flies. Maar soms duurt wachten ook lang. Afgelopen jaar stond in het teken van onder meer; een balans zoeken in een goed dagritme. Keuzes maken, wat wil ik en wat kan ik. Zoeken naar stabiliteit, qua medicatie, qua energie en conditie. Het feit dat ik sinds Maart geen baan meer heb, geeft rust, maar ook een soort leegte. Ik mis het gevoel 'nuttig' te zijn en de sociale contacten. Maar voor veel sociale contacten heb ik nauwelijks energie. Op 'goede' dagen besteed ik nu tijd aan een cursus, op eigen tempo, en dat bevalt goed.
Verder vullen de dagen zich met de dingen die ik op dat moment wil en kan doen. Leven met de dag, weinig verplichtingen, en dat is voor dit moment heel oké.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten