Hoe bizar...

twee weken terug weer een hele nieuwe ervaring opgedaan,
ben ik bij een dierentolk geweest, soort 'dogwhisperer'.
Ik dacht laat ik mij 's open-minded opstellen!
Ik wist niet wat ik moest en kon verwachten,
maar kwam thuis en dacht 'how bizarre'!

Ik vind het werk van Cesar Millan, Discovery Channel, ook erg interessant. Maar een avondje dierentolk gaat nog net een stapje verder.



Tja de dag erna moest ik het toch allemaal even op een rijtje zetten, mijn bovenkamer zat vol, heel vol!
Wow best indrukwekkend! Weer een ervaring rijker.

Trommelstokjes met horlogeglasnagels...

...ook bekend onder de naam drumstick fingers/toes* bij o.a. Cf'ers.












Van voeten en tenen in het algemeen ben ik al niet zo'n fan, van m'n eigen voeten en tenen al helemaal niet! Maar nu dienen zich toch ook echt de tekenen van trommelstokjes bij m'n tenen aan... Thank god, ik ben een vrouw, dus ik kan het nog wat opleuken met een paarse nagellak.

Voor zover ik zelf kan beoordelen valt het bij mijn vingers nog mee, tot op heden weinig verandering, houden zo! Handen zijn voor mij belangrijker qua uiterlijk dan die rare rare voeten... tuurlijk ik ben blij dat ik ze heb, ha wat moet je zonder he!? Maar toch met voeten heb ik weinig, voor mij zijn ze puur praktisch, fijn, zeer fijn, dat ik ze heb, maar mooi... nee niet echt.

Maarja wat die trommelstoktenen betreft, het kan altijd erger...

*Trommelstokvingers of horlogeglasnagels is een vervorming van het uiteinde van de vingers. De vingertoppen zijn verdikt, de nagelriemen verdwijnen en de nagels lopen bol om de vingertoppen heen.

Trommelstokvingers komen voor als verschijnsel bij afwijkingen aan longen, hart of grote bloedvaten en lever. Er komt daardoor te weinig zuurstof in die delen van het lichaam die het verst van het hart liggen, zoals de vingers. Waarschijnlijk heeft dit zuurstofgebrek te maken met het ontstaan van de afwijking.

Update #2

Afgelopen dinsdag mocht ik weer richting het EMC voor de gebruikelijke controle bij de longarts. Vanuit Halsteren met de auto ruim op tijd vertrokken i.v.m. de te verwachten parkeerhectiek en file voor de parkeergarage. I love autorijden (zelf rijden he), maar de route naar het EMC brengt altijd gemengde gevoelens teweeg.
Bram is ook graag de chauffeur, dus we rijden allebei, zij het de een op de heenweg en de ander op de terugweg.

Aangekomen nabij de parkeergarage, chaos alom! Tja er zat maar een ding op en dat was uitstappen, oversteken en te voet richting het EMC en de longfunctie-afdeling. Ik had ruim 20 minuten om hier over te doen, dus dat ging wel lukken.
Pfff eindelijk aangekomen daar, kon ik nog even plaatsnemen op de -wegens-het-segregatiebeleid-om-de-twee-meter-geplaatste-klapstoeltjes.

En toen... de LF, tja die viel nogal tegen. Ik had het zelf niet direct in de gaten, en keek in eerste instantie niet op het tft met de longfunctie assistente mee, maar toen ze met de vraag kwam 'voel je je minder goed dan vorige keer?' wist ik al hoelaat het was. Dus na nog een keer, en nog een keer en nog een keer blazen (ja wie weet ligt het aan m'n blaastechniek of zat er ff iets in de weg)... maar dat haalde ook niets uit. Mijn LF bleef op maximaal 33% steken. Dus ik met m'n uitdraai en verzonken in gedachten (hoe kan dat nou? - gedachten) richting de longarts, afvragend of zij een verklaring zou hebben.

Na het bezoek aan de longarts mocht ik naar huis met een verhoogde dosering van de Prednison, en een afspraak voor over twee weken. Oja en het verzoek om gelijk contact op te nemen mochten de klachten toenemen. De arts dacht op dit moment aan toenemende asmatische prikkels, vanwege mijn piepende bijgeluiden en beschrijving van klachten. Misschien moet ik dan maar hopen dat het inderdaad meer asmatisch is, en dat met wat meer Prednison de LF ook weer omhoog gaat. Mocht het niet verbeterd zijn over twee weekjes, dan zal ik toch weer mijn intrek op afdeling SV moeten nemen.
Maar dat zien we dan wel weer! Carpe Diem!

Just a picture #1

In the picture, onze sportieve hond...
















(I love my doggie)

Klussen met kijkers...

zie hier 'mijn' handyman:

kijker 1 staat achter de fotocamera, en de andere kijker (Herby) die 'helpt' het liefste mee...

De bestrating is nu af, nu de beplanting en afwerking nog! Oja en de afvoer van alle overtollige grond en puinstukjes. Waarschijnlijk zal de beplanting moeten wachten tot het voorjaar, dus voor nu tijdelijk wat met winterviooltjes gevulde bloembakken... En dan, de achtertuin, tja dat is ook nog een hele klus voor de handyman.

Een pechvogeltje... #2

...nu een geluksvogeltje!

Eind augustus schreef ik op deze blog over het pechvogeltje; een duifje, wat verwoede pogingen deed, om uit de klauwtjes van een buurtkat te blijven. Gelukkig was daar net mijn moeder, zij stuurde de kat snel terug naar huis! Maarja na een nachtje 'recoveren' in onze garage was het nog niet al te best met het pechvogeltje. Daartoe besloten Bram en ik om het duifje de volgende dag naar het vogelrevalidatiecentrum te brengen in Zundert. In alle vertrouwen hebben wij daar het duifje achtergelaten, zodat ze eens goed voor hem konden zorgen. Tussen vele andere vogels en soortgenoten kreeg het duifje een mooi hokje. De vrijwilligers van het revalidatiecentrum vroegen ons, onze adresgegevens achter te laten zodat ze konden laten weten of duifje weer gezond zou zijn vrijgelaten. En jawel, gister ontving ik een brief met daarin het volgende, ik citeer:

"Op 25-08-2010 heeft u een dier (houtduif) bij het vogelrevalidatiecentrum binnengebracht. Het dier had verzorging nodig. Wij stellen uw bezorgheid voor het dier bijzonder op prijs. Via deze brief informeren wij u dat het dier op 23-09-2010 weer gezond losgelaten is".......

It Made my Day!

Aus Deutschland zurück...

mijn laatste blog bericht is alweer twee weekjes geleden, inmiddels zijn we weer back in town. We hebben een heerlijke vakantie gehad, hierbij een 'kleine' selectie uit de collectie vakantiefoto's Duitsland.

Station Konz - Trier

Flammkuchen... lekker!

Rodelbahn Saarburg

Links: uitzicht vanaf Landal park

Saarburg

Saarburg

Kaiserthermen Trier

Trier

Na vier weken kuren en twee weken vakantie, mag ik maandag weer aan de slag! Ik kijk er al naar uit. Op dinsdag, donderdag en vrijdags begint ook het fysio'en weer. En zo begint het 'normale' dagelijks leventje weer vorm en regelmaat te krijgen. Ik hoop dat ik het juiste ritme kan oppakken, en dat ziekenhuisperikelen ook even uit beeld blijven. Hoewel ik nog steeds niet helemaal van het 'Katja Schuurman geluid' af ben, voel ik mij redelijk. Vermoedelijk herbergt zich een schimmel in mijn keel en op m'n stembanden, maar ook hiervoor heb ik nu een middeltje van de huisarts gekregen. Met daarbij het advies veel ijsjes en drop, kom ik daar vast wel bovenop :-) Hey dat rijmt! Zo kom ik alvast in de 5 december sfeer. Maar alle gekheid op een stokkie, zolang die schimmels en bacterien maar uit m'n longen blijven, want daar zitten we natuurlijk niet op te wachten. Morgen een daggie Brussel, op naar het Atomium en manneke Pis!

Maar het is bedtijd, want er begint anders teveel onzin uit te komen, en gezien ik nu sterk afwijk van het hoofdonderwerp van deze blog; Weltruste allemaal!