Gepeuter geleuter...

Met de voet omhoog... ik niet, maar Bram wel. Vanaf gister zijn de rollen even omgedraaid. Jawel, na wat gepeuter, gepiel en gepulk was het vorig jaar zover... een ingegroeide teennagel. Nog ff wachten, en na een tijdje ook een dikke rode grote teen. Na nog langer wachten en veel soda weekbaden, toch maar langs de huisarts en uiteindelijk bij de chirurg. Daar de chirurg erg zijn best heeft gedaan om er nog wat van te maken, trok na lange tijd nog steeds de roodheid niet weg. Toen er plots een nagel aan de verkeerde zijde ging groeien, toch maar weer langs de huisarts. En dit keer zag de huisarts het zelf wel zitten om wat snijwerk uit te voeren. Zo gezegd zo gedaan, de huisarts ging aan de slag, met een lekker muziekje op de achtergrond. En ik mocht mee voor de morele steun (in werkelijkheid moest ik natuurlijk gewoon terug naar huis rijden, want ja dat gaat natuurlijk niet met een verdoofde voet...;-)). Zie hier het slachtoffer...

















Uiteraard zorg ik heel goed voor het zielepietje, al zeg ik het zelf. Gelukkig valt het allemaal wel mee. Maar fijn(...?) dat ik nu eens voor iemand kan zorgen, want het is altijd andersom. Klinkt misschien raar, maar het voelt wel goed dat de rollen ook eens omgedraaid zijn. En aangezien ik weet dat zijn teen er weer vrij snel bovenop zal zijn... Nu kan (moet) ik wat meer huishoudelijke taken doen en ik vind het leuk! Het kost mij wel een berg energie, en ik voel ook wel de vermoeidheid, maar toch geeft het een voldaan gevoel. Waarschijnlijk kan ie van het weekend z'n schoeisel weer aan... en kan ik bijkomen.